این کتاب مشتمل است بر سه چهارمضراب از ساخته‌های ارشد تهماسبی در آوازهای ابوعطا، دشتی و دستگاه نوا. او در مقدمه‌ی کتاب نوشته است:«هدف از ثبت این قطعه‌ها، صرف نظر از آنچه معمولا چنین اقدامی را توجیه می‌کند، بیشتر آن است که روش جدیدی برای نوشتن نت‌های تار پیشنهاد یا اعمال شود. این روش نوشتن نت‌های تار با استفاده از کلید دو به جای کلید سل است.»
محصولات مرتبط
در زمان حاضر ساختن چهارمضراب از نظر تحقیقی - و نه خلاقیت و ابداع - به صورت اعم، و ساختن آن برای تار به صورت اخص، از جهت آگاهی و شناخت بر فرم و تعیین حد و مرز ساختمان آن، امکان پذیرتر از دوره‌های قبل است. امروز نوازندگان تار پشتوانه‌ای در این فرم دارند که چند دهه‌ی قبل نداشتند. این امکان راهگشای خلاقیت‌های بالقوه‌ی آهنگسازانی است که میل و قصد ساختن قطعاتی در این فرم را ندارند.
هدف از ثبت قطعات کتاب سه چهارمضراب، تالیف ارشد تهماسبی، صرف نظر از آن چه که معمولا چنین اقدامی را توجیه می‌کند، بیشتر آن است که روش جدیدی برای نوشتن نت‌های تار پیشنهاد یا اعمال شود. این روش، نوشتن نت‌های تار با استفاده از کلید دو به جای کلید سل است.
شرحی مختصر درباره‌ی مولف:
ارشد تهماسبی، کردتبار است و از آن جا که خانواده یا در واقع، پدرش همیشه در ماموریت‌های اداری بوده است، او در سال ۱۳۳۶ در الیگودرز به دنیا آمده است. دوران کودکی و تحصیل را در سنندج، همدان و تهران گذراند. مقدمات تار را در همدان نزد آقایان کاظم لباسی و سیاوش دیهیمی فرا گرفت. علاقه‌اش به تار و موسیقی، در کودکی و در زمانی شکل گرفت که استاد محمدرضا لطفی دوره‌ی سپاهی ارتش را در سنندج می‌گذراند و با پدر ارشد و یکی از بستگان آنها حشر و نشر داشت و به همین دلیل خانه‌ی آنها محل برگزاری محافل موسیقی بود.
در سال آخر دبیرستان به تهران آمد تا در کلاس درس استاد لطفی شرکت کند. چند جلسه به خانه‌ی استاد می‌رود و به دلیل مشغله‌ی اجرایی فراوان ایشان کلاس‌ها به طور مرتب تشکیل نمی‌شوند. در نتیجه، به هنرستان موسیقی می‌رود و نیمی از ردیف موسی خان معروفی را نزد استاد هوشنگ ظریف می‌آموزد. در سال ۱۳۵۸، پس از خاتمه‌ی خدمت سربازی، با تمرین و تلاش مستمر به دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران راه می‌یابد و با استاد حسین علیزاده آشنا می‌شود. یک سال بعد، همزمان با انقلاب فرهنگی، رشته‌ی موسیقی تعطیل می‌شود و کار ادامه‌ی تحصیل متوقف می‌شود. در سال ۱۳۶۰ به عضویت کانون فرهنگی و هنری چاووش درمی‌آید. اجرای چندکنسرت و ضبط نوار از آثار استاد لطفی و استاد علیزاده حاصل فعالیت این دوره است. آشنایی با استاد محمدرضا لطفی و استاد حسین علیزاده باعث شد تا او نگاه و تلقی دیگری از موسیقی بیابد و در واقع، این دو استاد به عنوان آموزگاران او، نقش ویژه‌ای در روند فعالیت هنری او در عرصه‌ی موسیقی داشتند.
در همان سال‌های آغاز همکاری با چاووش، کلاس تدریس موسیقی دایر کرد و اکنون حدود بیست سال است که در تهران به آموزش هنرجویان تار مشغول است. بعد از بازگشت استاد علیزاده از سفر آلمان، دوره‌ی جدید فعالیت او آغاز می‌شود و کنسرت‌هایی را به همراه گروه ایشان اجرا می‌کند. در سال ۱۳۵۷ نیز گروهی را به نام طلوع تشکیل می‌دهد و کنسرتی را به مناسبت بازگشت استادش حسین علیزاده از سفر آموزشی - تحقیقی، در تالار وحدت با این گروه برگزار می‌کند.
تهماسبی در سال‌های اخیر بیشتر به کار تحقیق و تالیف پرداخته است و این نوع فعالیت، برایش جذابیت بیش‌تری از فعالیت‌های اجرایی دارد. آثار او در این زمینه عبارت‌اند از:
۱. مجموعه‌ی آثار درویش خان
۲. مجموعه‌ی آثار رکن الدین خان مختاری
۳. تصنیف‌های عارف
۴. برنامه دشتی ساخته‌ی استاد موسی معروفی
۵. جواب آواز بر اساس ردیف آوازی به روایت استاد محمود کریمی برای تار و سه‌تار
۶. صد رَنگ رِنگ
۷. سه چهار مضراب
۸. به یاد گذشته: تک نوازی و تصنیف خوانی
۹. وزن‌خوانی: شیوه‌ای جدید در وزن‌خوانی موسیقی
۱۰. فرهنگ گوشه‌ها: توضیح و تفسیر تمام آهنگ‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی از پیش از اسلام تا به امروز
۱۱. کتاب تار: شامل ویژگی‌های تار و مطالبی درباره‌ی کوک، پرده بندی، سیم، مایه‌ها، سازندگان، نوازندگان، سبک‌ها و ...
دیدگاه خود را بنویسید