در زندگی بشر، عامل مهمی به نام «زیبایی» وجود دارد که هر یک از افراد از آن لذت میبرند. افرادی که از نظر منافع و مصالح و سایر شرایط زندگی با هم متفاوتند همگی در برابر یک موجود زیبا به هیجان میایند. البته «سودمند بودن» نیز برای بشر در این امر دخالت دارد، به این معنی که فقط افرادی در مقابل یک شیء سودمند اختیار خود را از دست میدهند که به آن نیاز مبرم داشته و آنرا برای خود مفید بدانند. بنابراین میتوان گفت که «احساس زیبایی» بیغرضانه و «معنوی» ولی احساس سودمندی «مادی» بوده و تابع مصالح و منافع شخصی است. با این همه، این دو با هم مناسباتی نیز دارند، به این معنی که خیلی از موجودات، در حال که سودمند هستند، از زیبایی نیز برخوردارند...
دیدگاه خود را بنویسید